Time flies when you're having fun
Door: Claudia
Blijf op de hoogte en volg Claudia
16 Mei 2014 | Nepal, Kathmandu
Shuba bihani,
Na 3,5 maand van lachen en huilen, inkakken en doorgaan, mensen ontmoeten en afscheid nemen zit het erop. Er is een einde gekomen aan mijn avontuur in Nepal . Hoewel de tijd soms onoverzichtelijk was, ik geen benul had van hoe mijn maanden eruit kwamen te zien is het voorbij gevlogen: time flies when you’re having fun, dat is een ding waar ik zeker achter ben gekomen.
Voordat ik twee weken geleden naar Kathmandu ben vertrokken, heb ik een vriendinnetje in Pokhara achtergelaten die nog een aantal weken stage moest lopen. Helaas is zij erg ziek geweest waardoor ze in het ziekenhuis terecht is gekomen. Toen ik hier naartoe ging om haar op te zoeken was dat wel even slikken, aangezien het leek of het rechtstreeks uit de oorlog stamde en je je afvraagt of je hier niet nog zieker wordt dan je al bent.. Het is hier ook de gewoonte dat je zelf iemand regelt die eten en drinken voor je brengt en bij je blijft slapen, dit laatste is ook een verplichting omdat er geen verpleging aanwezig is ’s nachts. Hoe regel je dit als je in je eentje komt reizen door Nepal? Gelukkig heeft zij iedere nacht iemand te slapen gehad en hebben wij met liefde fruitmandjes en Maria biscuitjes gebracht. Met haar gaat het gelukkig beter nu, dus wij zijn met een gerust hart vertrokken naar Kathmandu.
Normaliter pak je de bus of het vliegtuig van Pokhara naar Kathmandu, maar met onze sportieve vrijwilligersgroep hebben we dit gedaan via raften en canyoning. Op zaterdag zijn we gaan raften waar we super veel schik mee hebben gehad, waarna we op een tentenkamp langs het water zijn gedropt om hier te slapen. Er stonden 9 tentjes klaar, een picknicktafel en een plaats voor een kampvuurtje. Ook hier hebben we weer veel schik gehad. De dag erna stond het canyoning gepland wat ik echt gaaf vond. We hebben van watervallen van 25 meter hoog gesprongen, gegleden en geabseild. Met een paar blauwe plekjes verder zijn we erna naar Kathmandu gebracht, een geslaagd weekend dus!
In het chaotische, drukke en ongeorganiseerde Kathmandu hebben we zo ongeveer alle highlights bezocht. Over highlights gesproken, op straat werden we aangesproken door een filmmaker met de vraag of we de volgende dag mee wilden spelen in een Bollywood film in Bhaktapur(een andere koningsstad van Nepal) als figurant. Wie wilt dat nou niet?! De volgende dag dus vroeg uit de veren om ons debuut in Bollywood te maken. Deze dag was echt hilarisch. Blijkbaar speelden we samen met 3 ontzettend bekende sterren uit India, waardoor half Nepal was uitgetrokken naar Bhaktapur. Iedere scène was afgezet met linten waar politie voor stond om de hordes Nepalezen rustig te houden, maar wij mochten als figuranten overal rustig doorlopen en naast DE Indiase acteur staan. Dit voelde toch wel even als een momentje van fame. De afterparty met gratis eten en drinken was dan ook niet geheel verkeerd om de dag mee af te sluiten.
De dag erna zijn we naar een dierentuin geweest, maar hier voelde je je niet bepaald heel veilig met hekken die net iets hoger waren dan jijzelf. Maar goed dat die hyena’s lagen te slapen! De overige dagen hebben we besteed aan het bezoeken van de bekende Monkey temple, Durbar Square, de Bodnath Stuppa , Pashupatinath en de rest van Kathmandu.
Op Durbar Square staat het huis van Kumari, the living goddess. Kumari is een jong meisje dat wordt uitgekozen voor deze status nadat zij heeft voldaan aan 32 eisen. Zij woont in een huis afgezonderd van haar familie, mag met haar voeten buitenshuis de grond niet aanraken en toont zichzelf verder gedurende de dag een aantal keer door een raam voor toeristen. De Kumari verliest haar status zodra zij bloed verliest, dus of tijdens een verwonding of haar eerste menstruatie. Zodra je ex- Kumari bent en trouwt moet jouw man na 6 maanden sterven, helaas is de Kumari dus niet echt in trek bij mannen, mede omdat ze weinig van het huishouden afweet. Het was aan haar gezicht af te zien dat ze niet gelukkig was, maar helaas gaat het waarschijnlijk vooral om wat de ouders willen..
Op Pashupatinath vinden de lijkverbrandingen plaats. Dit was vrij heftig om te zien, omdat het zo’n wezenlijk verschil is met hoe bij ons een begrafenis eraan toe gaat. Om te beginnen wordt het lijk, dat pas kort geleden overleden is, gewassen in het heilige rivierwater. Je vraagt je af of je hier in gewassen wilt worden, aangezien er nauwelijks water in staat, de koeien er rond lopen en het pikzwart is van de as en houtresten. Hierna wordt het lijk in doeken gewikkeld en op een stapel hout gelegd. Alle mannen van de familie komen nu bij het lijk staan om nog een offer te brengen(bloemen, eten en sieraden) en afscheid te nemen, alle vrouwen stonden 50 meter verderop toe te kijken. Opvallend was dat geen enkele familielid rouwig was of een traantje liet, het leek de normaalste zaak ter wereld. Langzaamaan werd de houtstapel aangestoken en verbrandde het lichaam.. Met een stok werden er zo af en toe enkele lichaamsdelen teruggeduwd in het vuur, om te voorkomen dat het eraf viel( dit was echt niet om aan te zien). De oudste zoon/ de man of iemand scheert hierna traditioneel zijn hoofd kaal om het haar in de holi river te gooien. En zo eindigt deze crematie. Het was erg mooi, maar vooral ook heftig om dit mee te hebben mogen maken.
Na dit alles gezien te hebben, vond ik dat ik nog één ding moest doen voordat ik Nepal ging verlaten: de Mount Everest zien. Omdat hij vanaf land niet duidelijk te zien is door alle mist en rotzooi die in de lucht hangt, heb ik dit via een mountainflight gedaan. Ik ben met een klein vliegtuig naar 7000 m hoogte gevlogen en heb vanaf daar een bizar mooi uitzicht gehad over de enorme besneeuwde bergenmassa met onder andere de Mount Everest. Het leuke was dat we gewoon naar de cockpit mochten lopen voor foto’s en vragen en vanaf daar was het uitzicht helemaal ongelofelijk mooi. Wederom een check op de bucketlist.
Na genoeg cultuur te hebben gesnoven is het nu tijd om nog even volop te genieten van het weer.
Zoals uit al mijn reisverslagen vast is gebleken heb ik tijden gehad dat ik het enorm naar mijn zin heb gehad, maar heb ik ook tijden gehad dat ik enorm naar het vertrouwde en veilige thuis verlangde. Al met al ben ik super blij met de keuze die ik in september heb gemaakt om deze kans te grijpen en het mooie Nepal te ontdekken.
Het zit erop, zondag vlieg ik naar huis. Nepal, je was geweldig! En zoals de locals zelf zeggen: Nepal, Never Ending Peace And Love.
Liefs en tot snel allemaal !
Ps. Ik ga nu voor het eerst van mijn leven naar een basketbalwedstrijd, aangezien ons hotel vol zit met het nationale basketbalteam en die kunnen vast wat support gebruiken !
Na 3,5 maand van lachen en huilen, inkakken en doorgaan, mensen ontmoeten en afscheid nemen zit het erop. Er is een einde gekomen aan mijn avontuur in Nepal . Hoewel de tijd soms onoverzichtelijk was, ik geen benul had van hoe mijn maanden eruit kwamen te zien is het voorbij gevlogen: time flies when you’re having fun, dat is een ding waar ik zeker achter ben gekomen.
Voordat ik twee weken geleden naar Kathmandu ben vertrokken, heb ik een vriendinnetje in Pokhara achtergelaten die nog een aantal weken stage moest lopen. Helaas is zij erg ziek geweest waardoor ze in het ziekenhuis terecht is gekomen. Toen ik hier naartoe ging om haar op te zoeken was dat wel even slikken, aangezien het leek of het rechtstreeks uit de oorlog stamde en je je afvraagt of je hier niet nog zieker wordt dan je al bent.. Het is hier ook de gewoonte dat je zelf iemand regelt die eten en drinken voor je brengt en bij je blijft slapen, dit laatste is ook een verplichting omdat er geen verpleging aanwezig is ’s nachts. Hoe regel je dit als je in je eentje komt reizen door Nepal? Gelukkig heeft zij iedere nacht iemand te slapen gehad en hebben wij met liefde fruitmandjes en Maria biscuitjes gebracht. Met haar gaat het gelukkig beter nu, dus wij zijn met een gerust hart vertrokken naar Kathmandu.
Normaliter pak je de bus of het vliegtuig van Pokhara naar Kathmandu, maar met onze sportieve vrijwilligersgroep hebben we dit gedaan via raften en canyoning. Op zaterdag zijn we gaan raften waar we super veel schik mee hebben gehad, waarna we op een tentenkamp langs het water zijn gedropt om hier te slapen. Er stonden 9 tentjes klaar, een picknicktafel en een plaats voor een kampvuurtje. Ook hier hebben we weer veel schik gehad. De dag erna stond het canyoning gepland wat ik echt gaaf vond. We hebben van watervallen van 25 meter hoog gesprongen, gegleden en geabseild. Met een paar blauwe plekjes verder zijn we erna naar Kathmandu gebracht, een geslaagd weekend dus!
In het chaotische, drukke en ongeorganiseerde Kathmandu hebben we zo ongeveer alle highlights bezocht. Over highlights gesproken, op straat werden we aangesproken door een filmmaker met de vraag of we de volgende dag mee wilden spelen in een Bollywood film in Bhaktapur(een andere koningsstad van Nepal) als figurant. Wie wilt dat nou niet?! De volgende dag dus vroeg uit de veren om ons debuut in Bollywood te maken. Deze dag was echt hilarisch. Blijkbaar speelden we samen met 3 ontzettend bekende sterren uit India, waardoor half Nepal was uitgetrokken naar Bhaktapur. Iedere scène was afgezet met linten waar politie voor stond om de hordes Nepalezen rustig te houden, maar wij mochten als figuranten overal rustig doorlopen en naast DE Indiase acteur staan. Dit voelde toch wel even als een momentje van fame. De afterparty met gratis eten en drinken was dan ook niet geheel verkeerd om de dag mee af te sluiten.
De dag erna zijn we naar een dierentuin geweest, maar hier voelde je je niet bepaald heel veilig met hekken die net iets hoger waren dan jijzelf. Maar goed dat die hyena’s lagen te slapen! De overige dagen hebben we besteed aan het bezoeken van de bekende Monkey temple, Durbar Square, de Bodnath Stuppa , Pashupatinath en de rest van Kathmandu.
Op Durbar Square staat het huis van Kumari, the living goddess. Kumari is een jong meisje dat wordt uitgekozen voor deze status nadat zij heeft voldaan aan 32 eisen. Zij woont in een huis afgezonderd van haar familie, mag met haar voeten buitenshuis de grond niet aanraken en toont zichzelf verder gedurende de dag een aantal keer door een raam voor toeristen. De Kumari verliest haar status zodra zij bloed verliest, dus of tijdens een verwonding of haar eerste menstruatie. Zodra je ex- Kumari bent en trouwt moet jouw man na 6 maanden sterven, helaas is de Kumari dus niet echt in trek bij mannen, mede omdat ze weinig van het huishouden afweet. Het was aan haar gezicht af te zien dat ze niet gelukkig was, maar helaas gaat het waarschijnlijk vooral om wat de ouders willen..
Op Pashupatinath vinden de lijkverbrandingen plaats. Dit was vrij heftig om te zien, omdat het zo’n wezenlijk verschil is met hoe bij ons een begrafenis eraan toe gaat. Om te beginnen wordt het lijk, dat pas kort geleden overleden is, gewassen in het heilige rivierwater. Je vraagt je af of je hier in gewassen wilt worden, aangezien er nauwelijks water in staat, de koeien er rond lopen en het pikzwart is van de as en houtresten. Hierna wordt het lijk in doeken gewikkeld en op een stapel hout gelegd. Alle mannen van de familie komen nu bij het lijk staan om nog een offer te brengen(bloemen, eten en sieraden) en afscheid te nemen, alle vrouwen stonden 50 meter verderop toe te kijken. Opvallend was dat geen enkele familielid rouwig was of een traantje liet, het leek de normaalste zaak ter wereld. Langzaamaan werd de houtstapel aangestoken en verbrandde het lichaam.. Met een stok werden er zo af en toe enkele lichaamsdelen teruggeduwd in het vuur, om te voorkomen dat het eraf viel( dit was echt niet om aan te zien). De oudste zoon/ de man of iemand scheert hierna traditioneel zijn hoofd kaal om het haar in de holi river te gooien. En zo eindigt deze crematie. Het was erg mooi, maar vooral ook heftig om dit mee te hebben mogen maken.
Na dit alles gezien te hebben, vond ik dat ik nog één ding moest doen voordat ik Nepal ging verlaten: de Mount Everest zien. Omdat hij vanaf land niet duidelijk te zien is door alle mist en rotzooi die in de lucht hangt, heb ik dit via een mountainflight gedaan. Ik ben met een klein vliegtuig naar 7000 m hoogte gevlogen en heb vanaf daar een bizar mooi uitzicht gehad over de enorme besneeuwde bergenmassa met onder andere de Mount Everest. Het leuke was dat we gewoon naar de cockpit mochten lopen voor foto’s en vragen en vanaf daar was het uitzicht helemaal ongelofelijk mooi. Wederom een check op de bucketlist.
Na genoeg cultuur te hebben gesnoven is het nu tijd om nog even volop te genieten van het weer.
Zoals uit al mijn reisverslagen vast is gebleken heb ik tijden gehad dat ik het enorm naar mijn zin heb gehad, maar heb ik ook tijden gehad dat ik enorm naar het vertrouwde en veilige thuis verlangde. Al met al ben ik super blij met de keuze die ik in september heb gemaakt om deze kans te grijpen en het mooie Nepal te ontdekken.
Het zit erop, zondag vlieg ik naar huis. Nepal, je was geweldig! En zoals de locals zelf zeggen: Nepal, Never Ending Peace And Love.
Liefs en tot snel allemaal !
Ps. Ik ga nu voor het eerst van mijn leven naar een basketbalwedstrijd, aangezien ons hotel vol zit met het nationale basketbalteam en die kunnen vast wat support gebruiken !
-
16 Mei 2014 - 13:19
Leonie:
Wauw claudje, nooit gedacht dat jij dit allemaal nog eens mee zou maken!! Heel stoer, ik zou het je denk ik niet na doen.. Gelukkig ben je maandag weer lekker bij ons in het veilige Nederland! Tot snel xxxxxx -
16 Mei 2014 - 13:26
Sammy:
Mooi lieve Clau! Wat fijn dat je zo genoten hebt :) geniet er nog heel eventjes van!! Ik ben in ieder geval blij dat ik maandag m'n beste liefste vriendinneke weer kan knuffelen!!! Dikke dikke kus -
16 Mei 2014 - 13:44
Malou:
ohh lieve clau, wat gaaf om al je verhalen te lezen! Ik heb je avonturen allemaal gelezen en ben stiekem wel een beetje jaloers! Geniet nog van de laatste dagen en tot heel snel!! kus -
16 Mei 2014 - 14:14
Yvonne:
Zelfs echte filmsterren geworden, haha! ;-)
Goede vlucht terug x -
16 Mei 2014 - 14:24
Es En El:
Wauw clau, wat een leuk verslag weer! Echt leuk om te lezen allemaal! Het zit er al weer bijna op...wat is dat snel gegaan zeg. Geniet nog van je laatste dagen daar en tot heeeeeeeeel snel!!!
Dikke kus van ons -
16 Mei 2014 - 21:54
Rieky Engelaar:
Leuk verhaal, Claudia. Je hebt weer veel meegemaakt en het was, denk ik, vaak spannend. Slapen jullie ook in het klooster?
Mama en papa zullen wel blij zijn dat je weer gauw thuis bent. De foto's zijn ook goed geslaagd, zag ik Maarten en zijn vrienden weer?
Nou meisje, ik zie je snel weer en ik vermoed dat je geld nu wel op is!
groetjes Rieky -
16 Mei 2014 - 22:08
Erik:
Claudia
fijn dat je dit hebt kunnen doen,allemaal avontuur wat je in je rugzakje meeneemt.Ook dit keer weer mooie foto's en een mooi verslag zie je zondag op skype en maandag weer op schiphol.
Groetjes Erik -
16 Mei 2014 - 23:22
Erica:
Hoi Clau,
Was dit verhaal een toegift, leuk hoor!
Ik dacht namelijk dat je vorige verhaal al het laatste was.
Dat zal straks nog wat worden met het afscheid nemen van je vrienden daar, al die tijd
intensief samen doorgebracht en dan opeens is het over en uit.
Opa is echt heel benieuwd naar jou en je verhalen. Hij vroeg zelfs net of er nu iemand anders stage ging lopen bij die school? Ik heb maar ja gezegd.
Clau, ik wens je nog een hele goede terugreis en tot maandagmorgen. xxxx mama
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
