Adios Project, hallo Kathmandu
Door: Claudia
Blijf op de hoogte en volg Claudia
28 April 2014 | Nepal, Pokhara
Namasté mero saati,
Dat was het dan, ons project in Nepal. Het zit erop, de leraren zijn getraind, de verslagen zijn getypt, de feedback is binnen: tijd om nog drie weken de rest van dit mooie land te bezichtigen.
Ik zal jullie vertellen hoe mijn afgelopen drie weken eruit hebben gezien.
Op vrijdag 11 april heb ik samen met de andere vrijwilligers van stichting Maya een sport- en speldag georganiseerd voor alle sponsorkinderen van Maya. Maya sponsort zo ongeveer 25 kinderen uit Serachour en Adhikaridanda van arme gezinnen die geen geld hebben om naar school te gaan, schooluniformen aan te schaffen of schrijfgerei te kopen. Je kunt je vast voorstellen dat deze kinderen gedurende hun schoolvakantie dan ook geen leuke activiteiten hebben ondernomen met hun ouders, broers en zusjes. Een dagje Efteling zat er niet in, het was gewoon meehelpen in het huishouden of jezelf vermaken zoals je altijd doet met al het huis- tuin- en keukenmateriaal wat je kunt vinden rondom huis. Om voor deze kinderen de vakantie leuk af te sluiten hebben wij een dag georganiseerd die er als volgt uit zag:
De kinderen zijn met een schoolbus opgehaald en naar Lakeside gebracht, waar wij verblijven gedurende onze weekenden en vakanties. René kwam een half uur van te voren nog even met een fijne mededeling: er komen geen 25 kinderen zoals verwacht, maar 36! Succes jongens! Nou oke, niet te lang over nadenken maar gewoon doorgaan. Bij aankomst kregen de kinderen allemaal drinken en een handje pepernoten, meegebracht uit Nederland. Hierna zijn we met z’n allen naar het meer gegaan om op waterfietsen lekker een uurtje te vertoeven op het water. De kinderen vonden dit geweldig en hadden het nooit eerder gedaan. Hierna hebben ze zichzelf lekker een tijdje vermaakt op het grasveld met sport- en spelactiviteiten en wat snacks en drinken. Op de terugweg richting het huis waar we zouden eten hebben we allemaal nog een lekker Italiaans ijsje op en de dag is afgesloten met een heerlijke maaltijd: hutspot met masauraballetjes en watermeloen toe. Enkele vrijwilligers hebben zich deze dag namelijk bekommert om het koken van hutspot voor 45 man, dat was nog aardig wat schil en prakwerk! Rond 17.00 uur hebben we de kinderen allemaal weer in de schoolbus gezet met als afscheidscadeautje een badmintonsetje of een bal. Het was een zeer geslaagde dag met veel positieve reacties van de begeleiders en sponsorkinderen.
Op 13 april was het Nepalees nieuwjaar. Vandaar dat er enkele activiteiten werden ondernomen, zoals de ‘ run for fun’ 2 km loop. Hier heb ik, zo sportief als ik ben, aan deelgenomen samen met wat andere vrijwilligers. Ik had al snel in de gaten dat ik de afgelopen 3 maanden bar weinig aan mijn conditie heb gewerkt, zelfs in dit bergachtige Nepal.. Eenmaal aangekomen bij de finish kregen we officieel een certificaat, een tikka, een gratis cocktail en korting op een massage! Wat zijn het toch goede mensen, die Nepalezen. ’s Avonds hebben we new years eve gevierd in een kroeg, helaas zonder oliebollen en champagne, maar wel met een cocktail en leuke muziek. Er was zelfs wat vuurwerk te zien! Om 00.00 uur viel de stroom uit, dit keer wel gepland: happy 2071 ! Naya barsa ko subhakamana.
Op 14 april zijn wij naar ons nieuwe gastgezin in Serachour gegaan om daar ons project te vervolgen. Het gezin bestaat uit vader, moeder, zoon en dochter.
-Vader Chudda is een soort stamhoofd, lid van allerlei verenigingen en comités en houdt kippen. Een hele lieve man die veel voor zijn dorp wilt betekenen en dit alles dan ook vrijwillig doet.
-Moeder Maya werkt zich drie slagen in de rondte, ongelofelijk hoe hard die vrouwen hier werken. ’s Ochtends maakt ze het eten klaar, vervolgens gaat ze beneden bij de rivier op zoek naar hout en bladeren voor de dieren en neemt dit alles (40 kilo) op haar hoofd mee terug naar huis, thuis gaat ze verder met het huishouden, helpt haar man bij de kippen, zorgt voor de kinderen zodra zij uit school komen, maakt het avondeten klaar, doet de afwas en gaat slapen. Dit alles op slippertjes en materialen waarvan je denkt dat ze rechtstreeks uit het Afrika-museum stammen.
-Dochter Rasnai is 6 jaar en echt een schatje. Zij is geboren, omdat moeder haar moedergevoelens niet meer kwijt kon nadat zoon Radjan geboren was. Vader was tevreden: we hebben een zoon, meer is niet nodig. En omdat de liefde tussen vader en moeder nou niet echt sprankelt, ook zij zijn aan elkaar uitgehuwelijkt, voelde moeder zich eenzaam en verdrietig. Na de komst van dochter Rasnai was moeder gelukkig ook weer helemaal happy. Goed gedaan meisje.
-Zoon Radjan is 11 en een jongen die zichzelf goed weet te redden. Hij is erg slim, komt goed mee op school en speelt graag buiten met zijn vriendjes. Hij is ook heel behulpzaam en helpt zijn ouders waar hij kan, dit zal trouwens ook wel van hem verwacht worden, hij wordt de kostwinner later..
Al met al een ontzettend lieve familie. Omdat zij meer gewend zijn aan vrijwilligers lieten ze ons heel erg met rust en bleven met hun eigen zaken bezig. Dit was wel fijn, niet iemand die constant om je heen hangt en benieuwd is naar wat je doet. Het huis was enigszins te vergelijken met het huis van het vorige gezin. Dit keer sliepen we op een zolderkamer boven de keuken. Er zat wel een raam in, maar het glas ontbrak dus toen het eenmaal begon te regenen was alles helaas drijfnat. Ik ben erachter dat ik trouwens een stuk minder bang ben geworden voor ongedierte, zoals spinnen. Ik laat ze rustig zitten en zolang ze bij mijn bed vandaan blijven slaap ik heerlijk. Zelf op bedden zo hard als steen.
Op een dag hadden we het idee op pannenkoeken te gaan bakken voor het gezin. Meel en eieren hadden we zelf meegenomen, melk zouden we daar kunnen ‘kopen’. Wij aan de buurman gevraagd of we misschien melk van hem mochten kopen, nou dit was geen probleem. Hij vroeg hoeveel we nodig hadden en wanneer. Wij antwoordden daarop dat we 3 liter nodig hadden, nu meteen want we wilden eten koken. Zijn geweldige antwoord was: oke geen probleem, als jullie even wachten dan ga ik nu de koeien melken en dan ben ik zo klaar! Verser kan niet dus wij zijn akkoord gegaan en mochten zelfs nog helpen met melken, weer een ervaring rijker.
Op school was het ontzettend leuk, maar wel weer typisch Nepalees ongestructureerd. De leraren waren ontzettend blij met onze komst en waren direct gemotiveerd om aan de slag te gaan.
Helaas bleek prompt dat er nog een week vakantie was en dat er de komende weken nog geen boeken aanwezig waren , dus dat werd improviseren.. Gelukkig hebben we alles netjes kunnen verzorgen en afronden. Bij het afscheid kregen we van enkele kinderen een prachtige zelfgemaakte bloemenkrans en enkele losse bloemetjes. Dit blijft een mooi traditioneel gebaar.
Ons project hebben we afgerond in Pokhara. Dit was een basis- en middelbare school in een, in de stad dus. Dit was een heel groot verschil met een dorpsschool hebben we kunnen ervaren. Er zaten 500 leerlingen op school, de leraren spraken ontzettend goed Engels en wachtten hun leerlingen op bij de deur voordat de les begon. Wij hebben hier een voorlichting verzorgd voor 25 leerkrachten, dit vonden we best spannend vooraf. Gelukkig ging het hartstikke goed en aan de interactie met de leerkrachten kon je merken dat zij echt meer kennis van zaken hadden en zeer gemotiveerd waren om aan de slag te gaan met het zojuist geleerde.
De leerlingen op deze school krijgen vanaf het begin aangeleerd om zich vriendelijk en gastvrij op te stellen. Iedere ochtend beginnen ze met de hele school op het grasveld met een soort autoritaire ochtendgymnastiek waarna een standaard riedeltje opgenoemd wordt:
Directeur: goodmorning everybody
Leerlingen: goodmorning sir
Directeur: how are you all?
Leerlingen: we are fine, thank you. And how are you sir?
Directeur: i’m also fine,thank you. Have a nice day, drink a lot of water and don’t forget to smile!
In de lokalen wordt dit zo goed als herhaald: goodmorning sir/madame. Thank you for teaching us sir/madame. Wat een schatjes zijn het toch ook, ik ga ze missen!
Al met al heb ik de afgelopen drie weken weer geweldige ervaringen opgedaan. De komende week ben ik nog in Pokhara om het een en ander te ondernemen. Het weekend ga ik via raften en canyoning van Pokhara naar Kathmandu, ik kan me geen leukere en sportievere manier bedenken om deze afstand te overbruggen. Hierna heb ik nog twee weken om Kathmandu te verkennen en dan zit mijn reis er al weer op. Nog even genieten dus.
Pheribetaula allemaal,
xxx clau
Dat was het dan, ons project in Nepal. Het zit erop, de leraren zijn getraind, de verslagen zijn getypt, de feedback is binnen: tijd om nog drie weken de rest van dit mooie land te bezichtigen.
Ik zal jullie vertellen hoe mijn afgelopen drie weken eruit hebben gezien.
Op vrijdag 11 april heb ik samen met de andere vrijwilligers van stichting Maya een sport- en speldag georganiseerd voor alle sponsorkinderen van Maya. Maya sponsort zo ongeveer 25 kinderen uit Serachour en Adhikaridanda van arme gezinnen die geen geld hebben om naar school te gaan, schooluniformen aan te schaffen of schrijfgerei te kopen. Je kunt je vast voorstellen dat deze kinderen gedurende hun schoolvakantie dan ook geen leuke activiteiten hebben ondernomen met hun ouders, broers en zusjes. Een dagje Efteling zat er niet in, het was gewoon meehelpen in het huishouden of jezelf vermaken zoals je altijd doet met al het huis- tuin- en keukenmateriaal wat je kunt vinden rondom huis. Om voor deze kinderen de vakantie leuk af te sluiten hebben wij een dag georganiseerd die er als volgt uit zag:
De kinderen zijn met een schoolbus opgehaald en naar Lakeside gebracht, waar wij verblijven gedurende onze weekenden en vakanties. René kwam een half uur van te voren nog even met een fijne mededeling: er komen geen 25 kinderen zoals verwacht, maar 36! Succes jongens! Nou oke, niet te lang over nadenken maar gewoon doorgaan. Bij aankomst kregen de kinderen allemaal drinken en een handje pepernoten, meegebracht uit Nederland. Hierna zijn we met z’n allen naar het meer gegaan om op waterfietsen lekker een uurtje te vertoeven op het water. De kinderen vonden dit geweldig en hadden het nooit eerder gedaan. Hierna hebben ze zichzelf lekker een tijdje vermaakt op het grasveld met sport- en spelactiviteiten en wat snacks en drinken. Op de terugweg richting het huis waar we zouden eten hebben we allemaal nog een lekker Italiaans ijsje op en de dag is afgesloten met een heerlijke maaltijd: hutspot met masauraballetjes en watermeloen toe. Enkele vrijwilligers hebben zich deze dag namelijk bekommert om het koken van hutspot voor 45 man, dat was nog aardig wat schil en prakwerk! Rond 17.00 uur hebben we de kinderen allemaal weer in de schoolbus gezet met als afscheidscadeautje een badmintonsetje of een bal. Het was een zeer geslaagde dag met veel positieve reacties van de begeleiders en sponsorkinderen.
Op 13 april was het Nepalees nieuwjaar. Vandaar dat er enkele activiteiten werden ondernomen, zoals de ‘ run for fun’ 2 km loop. Hier heb ik, zo sportief als ik ben, aan deelgenomen samen met wat andere vrijwilligers. Ik had al snel in de gaten dat ik de afgelopen 3 maanden bar weinig aan mijn conditie heb gewerkt, zelfs in dit bergachtige Nepal.. Eenmaal aangekomen bij de finish kregen we officieel een certificaat, een tikka, een gratis cocktail en korting op een massage! Wat zijn het toch goede mensen, die Nepalezen. ’s Avonds hebben we new years eve gevierd in een kroeg, helaas zonder oliebollen en champagne, maar wel met een cocktail en leuke muziek. Er was zelfs wat vuurwerk te zien! Om 00.00 uur viel de stroom uit, dit keer wel gepland: happy 2071 ! Naya barsa ko subhakamana.
Op 14 april zijn wij naar ons nieuwe gastgezin in Serachour gegaan om daar ons project te vervolgen. Het gezin bestaat uit vader, moeder, zoon en dochter.
-Vader Chudda is een soort stamhoofd, lid van allerlei verenigingen en comités en houdt kippen. Een hele lieve man die veel voor zijn dorp wilt betekenen en dit alles dan ook vrijwillig doet.
-Moeder Maya werkt zich drie slagen in de rondte, ongelofelijk hoe hard die vrouwen hier werken. ’s Ochtends maakt ze het eten klaar, vervolgens gaat ze beneden bij de rivier op zoek naar hout en bladeren voor de dieren en neemt dit alles (40 kilo) op haar hoofd mee terug naar huis, thuis gaat ze verder met het huishouden, helpt haar man bij de kippen, zorgt voor de kinderen zodra zij uit school komen, maakt het avondeten klaar, doet de afwas en gaat slapen. Dit alles op slippertjes en materialen waarvan je denkt dat ze rechtstreeks uit het Afrika-museum stammen.
-Dochter Rasnai is 6 jaar en echt een schatje. Zij is geboren, omdat moeder haar moedergevoelens niet meer kwijt kon nadat zoon Radjan geboren was. Vader was tevreden: we hebben een zoon, meer is niet nodig. En omdat de liefde tussen vader en moeder nou niet echt sprankelt, ook zij zijn aan elkaar uitgehuwelijkt, voelde moeder zich eenzaam en verdrietig. Na de komst van dochter Rasnai was moeder gelukkig ook weer helemaal happy. Goed gedaan meisje.
-Zoon Radjan is 11 en een jongen die zichzelf goed weet te redden. Hij is erg slim, komt goed mee op school en speelt graag buiten met zijn vriendjes. Hij is ook heel behulpzaam en helpt zijn ouders waar hij kan, dit zal trouwens ook wel van hem verwacht worden, hij wordt de kostwinner later..
Al met al een ontzettend lieve familie. Omdat zij meer gewend zijn aan vrijwilligers lieten ze ons heel erg met rust en bleven met hun eigen zaken bezig. Dit was wel fijn, niet iemand die constant om je heen hangt en benieuwd is naar wat je doet. Het huis was enigszins te vergelijken met het huis van het vorige gezin. Dit keer sliepen we op een zolderkamer boven de keuken. Er zat wel een raam in, maar het glas ontbrak dus toen het eenmaal begon te regenen was alles helaas drijfnat. Ik ben erachter dat ik trouwens een stuk minder bang ben geworden voor ongedierte, zoals spinnen. Ik laat ze rustig zitten en zolang ze bij mijn bed vandaan blijven slaap ik heerlijk. Zelf op bedden zo hard als steen.
Op een dag hadden we het idee op pannenkoeken te gaan bakken voor het gezin. Meel en eieren hadden we zelf meegenomen, melk zouden we daar kunnen ‘kopen’. Wij aan de buurman gevraagd of we misschien melk van hem mochten kopen, nou dit was geen probleem. Hij vroeg hoeveel we nodig hadden en wanneer. Wij antwoordden daarop dat we 3 liter nodig hadden, nu meteen want we wilden eten koken. Zijn geweldige antwoord was: oke geen probleem, als jullie even wachten dan ga ik nu de koeien melken en dan ben ik zo klaar! Verser kan niet dus wij zijn akkoord gegaan en mochten zelfs nog helpen met melken, weer een ervaring rijker.
Op school was het ontzettend leuk, maar wel weer typisch Nepalees ongestructureerd. De leraren waren ontzettend blij met onze komst en waren direct gemotiveerd om aan de slag te gaan.
Helaas bleek prompt dat er nog een week vakantie was en dat er de komende weken nog geen boeken aanwezig waren , dus dat werd improviseren.. Gelukkig hebben we alles netjes kunnen verzorgen en afronden. Bij het afscheid kregen we van enkele kinderen een prachtige zelfgemaakte bloemenkrans en enkele losse bloemetjes. Dit blijft een mooi traditioneel gebaar.
Ons project hebben we afgerond in Pokhara. Dit was een basis- en middelbare school in een, in de stad dus. Dit was een heel groot verschil met een dorpsschool hebben we kunnen ervaren. Er zaten 500 leerlingen op school, de leraren spraken ontzettend goed Engels en wachtten hun leerlingen op bij de deur voordat de les begon. Wij hebben hier een voorlichting verzorgd voor 25 leerkrachten, dit vonden we best spannend vooraf. Gelukkig ging het hartstikke goed en aan de interactie met de leerkrachten kon je merken dat zij echt meer kennis van zaken hadden en zeer gemotiveerd waren om aan de slag te gaan met het zojuist geleerde.
De leerlingen op deze school krijgen vanaf het begin aangeleerd om zich vriendelijk en gastvrij op te stellen. Iedere ochtend beginnen ze met de hele school op het grasveld met een soort autoritaire ochtendgymnastiek waarna een standaard riedeltje opgenoemd wordt:
Directeur: goodmorning everybody
Leerlingen: goodmorning sir
Directeur: how are you all?
Leerlingen: we are fine, thank you. And how are you sir?
Directeur: i’m also fine,thank you. Have a nice day, drink a lot of water and don’t forget to smile!
In de lokalen wordt dit zo goed als herhaald: goodmorning sir/madame. Thank you for teaching us sir/madame. Wat een schatjes zijn het toch ook, ik ga ze missen!
Al met al heb ik de afgelopen drie weken weer geweldige ervaringen opgedaan. De komende week ben ik nog in Pokhara om het een en ander te ondernemen. Het weekend ga ik via raften en canyoning van Pokhara naar Kathmandu, ik kan me geen leukere en sportievere manier bedenken om deze afstand te overbruggen. Hierna heb ik nog twee weken om Kathmandu te verkennen en dan zit mijn reis er al weer op. Nog even genieten dus.
Pheribetaula allemaal,
xxx clau
-
28 April 2014 - 11:22
Sammy:
Lieve lieve lieve Clau,
Wederom weer super om iets van je te lezen!! Je hebt het erg naar je zin, fijn. Geniet er nu nog maar van, want die drie weken zijn zo voorbij. Ik kan iig niet wachten om je weer te zien!! Tot snel schattie,
Kus van je vriendinneke Sammy -
28 April 2014 - 12:09
Yvonne:
Leuk om te lezen, Claudia!
Fijn dat de leerkrachten veel van jullie konden opsteken!
Geniet van de laatste weken x -
28 April 2014 - 16:44
Mama:
Hoi Clau,
Jammer dat dit je laatste reisverslag is. Ik had de vorige keer niet in de gaten dat er foto's bij zaten maar nu wel hoor.
Zijn ook leuk om te zien.
Wat grappig dat ze daar voor die kinderen hutspot maken bij die sportdag. Ik denk dat je daar hier in Nederland niet mee aan hoeft te komen.
Had ik het nou goed gelezen hoefde je maar 2 km hard te lopen? Nou makkie toch, vooral na die 7- heuvelen van jou.
Wees de laatste 3 weken voorzichtig vooral met dat raften en canyoning ( raar woord eigenlijk )
Je kunt wel zeggen: ik ga raften
maar je kunt niet zeggen : ik ga canyoningen.
Maar goed niet belangrijk, geniet ervan en tot over 3 weken.
groetjes mama.
p.s. ik zag op de foto waarop jij een bord heerlijke spagetti zit te eten iets boven de bikinibroek zitten
( rolletje ) ???
-
28 April 2014 - 18:07
Dames Bvc'12:
Dag clau,
Zo te lezen heb je het heel erg naar je zin in Nepal.
Je leert veel en de kinderen en volwassenen leren zo te zien ook veel van jullie.
Om jou ff pp de hoogte te bregen , als je het nog niet wist, maar wij kunnen kampioen worden 4mei. We balen er van dat je hier niet bij kan zijn, want we moeten namelijk tegen millingen. Was een mooie wedstrijd voor jou geweest.
We hopen dat je veilig terugkomt, om samen met ons weer op het veld te staan. Nog veel plezier de laatste weekjes en we zien je snel.
Dikke kus van het dameselftal -
28 April 2014 - 20:36
Erik:
Hoi Claudia,
Weer een mooi verslag en mooie foto's ,de laatste weken zijn ingegaan en wat mij betreft heeft het lang genoeg geduurd,zal blij zijn als je weer gewoon (thuis) bent.
De groeten ook van oma Hubbers
Erik -
29 April 2014 - 16:10
Brigitta:
Hoi Claudia,
Wat een prachtige omgeving en wat een geweldig project!
Nog veel plezier de laatste weken en maak nog maar veel foto's zodat je nog heel lang kan nagenieten van deze mooie ervaring!denk dat je ouders heel blij zullen zijn als je weer veilig thuis bent! Groetjes en xxxx van Brigitta en familie!! -
29 April 2014 - 16:44
Ineke Ariaans:
Hoi Claudia,
Een geweldig mooi verslag, jullie genieten en jullie hebben ook heel veel gedaan en meegemaakt. Gelukkig geen grote problemen. Nog fijne, gezellige dagen.
Groetjes ( Schoonzus van oma Marietje ) -
30 April 2014 - 09:41
Sanne:
Hey Clau!
Wat een leuk verhaal weer. Je gaat je gestructureerde
Ochtend rituelen nog missen als je straks voor een Nederlandse klas staat.
Gelukkig zullen de voorbereidingen van de lessen je straks gemakkelijk afgaan, het meeste is dan voorbereid door de boeken en hoef je zelf niet meer de improviseren.
Geniet van de laatste 2 sportieve weken en kom veilig terug!'
Xx je nichtje -
14 Mei 2014 - 15:42
José:
Hoi Claudia,
Wat een fantastische ervaring weer, en zo leuk dat je laatste gezin zo heel anders in elkaar steekt zowel qua samenstelling als qua gedrag.
Wat ging jij die leraren eigenlijk leren?
Ik wens je nog fijne dagen en inderdaad kijk uit met raften, kom heelhuids thuis en je kent het gezegde: 'Wie verre reizen maakt kan veel verhalen'. Dus ik reken op een avondvullend programma!
groetjes en tot snel, je tante
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
